Dit project is representatief voor een afgemeten renovatie, aangepast aan de context en gebaseerd op de verbetering van het bestaande gebouw als primaire verantwoordelijkheid.
Het perceel bevindt zich in het centrale deel van een aanvankelijk groter, gefragmenteerd complex, dat vervolgens als afzonderlijke kavels werd verkocht door de vorige eigenaar. Dit laatste stuk land werd lange tijd bewaard als boerderij, ingeklemd tussen de sporen van het laatste woningepos en de dichtheid van het bos eronder. In een bovenste hoek staat nog het overblijfsel van een boerderij die in het verleden naïef en illegaal is gebouwd. De vergevorderde staat van verval en twijfelachtige stabiliteit vormden het uitgangspunt voor het project.
De afstand tot de weg en naburige gebouwen, evenals de topografie van het terrein, bieden hier veel voordelen; deze omstandigheden maken het gebruik mogelijk van een aanzienlijk stuk land dat niet bebouwd kan worden. Deze enclavesituatie is ideaal voor het plannen van eengezinswoningen met een ecologische roeping, zoals aanvankelijk gevraagd door de bewoners. Door de woning te verplaatsen naar dit zeer gewaardeerde kleine achterland wordt deze blootgesteld aan de nabijgelegen natuur en wordt de zo begeerde aarding en dagelijkse rust geboden. Kenmerken van een geïsoleerde locatie met natuurlijk vervaagde contouren.
Naast de essentiële integratie in het landschap en de relatie met de directe omgeving bestaat de aanpak uit een uitbreiding van het bestaande volume, in een verhouding van tweederde/éénderde, respectievelijk bestaand en uitbreiding, in overeenstemming met een scenario van seizoenscompartimentering; het gebouw profiteert van een positie en oriëntatie die bevorderlijk zijn voor bioklimatologische aspecten en stelt de bezetting en verwarming van het pand voor. Extra traagheid wordt geboden door interne isolatie van strobalen, een imposant scenario dat het gebouw zonder beperkingen absorbeert, terwijl de binnenoppervlakken aanvaardbaar blijven en de originele gevels behouden blijven.
